Wat is een onkruidwietinformatie en controlemethoden in tuinen

Dus wat zijn onkruiden en waar groeien onkruiden? Per definitie staat een wiet bekend als 'een plant op de verkeerde plaats'. Voor het grootste deel staan ​​deze planten meer bekend om hun ongewenste eigenschappen dan om hun goede, mocht die er zijn.

Onkruid is competitief en vecht tegen uw tuinplanten of gras voor water, licht, voedingsstoffen en ruimte. De meeste zijn snelle groeiers en nemen veel van de gebieden over waar je ze vindt. Terwijl de meeste soorten onkruid gedijen in gunstige omstandigheden, kunnen inheemse soorten bijna overal waar de grond is verstoord, worden aangetroffen. In feite kunnen ze zelfs aanwijzingen bieden voor uw huidige bodemgesteldheid.

Daarom kunnen veel vragen met betrekking tot "waar groeien onkruiden" worden beantwoord door te begrijpen hoe ze groeien per type.

Soorten onkruid

Er zijn over het algemeen drie soorten gewone wietplanten met betrekking tot hun kweekeigenschappen. Waaronder:

• Jaarlijkse typen - Jaarlijks onkruid kiemt en verspreidt zich door zaad, met een gemiddelde levensduur van een jaar. Deze omvatten zowel winter- als zomertypes. Winter eenjarige planten, zoals kuiken, ontkiemen in de late zomer / vroege herfst, slapen in de winter en groeien actief in de lente. Eenjarige eenjarigen, zoals lammeren, ontkiemen in het voorjaar, groeien de hele zomer door en zijn verdwenen met de komst van koud weer.
• Tweejaarlijkse typen - Tweejarige onkruiden voltooien hun levenscyclus in twee jaar, ontkiemen en vormen rozetten hun eerste jaar en produceren bloemen en zaden hun tweede jaar. Voorbeelden van deze soorten zijn: stierdistel en knoflookmosterd.
• Meerjarige soorten - Overblijvend onkruid komt elk jaar terug en produceert normaal gesproken lange wortels naast zaden. Deze onkruiden, waaronder paardebloemen, weegbree en paarse kattestaart, zijn het moeilijkst te bestrijden.

Naast hun groeitype kunnen gewone wietplanten tot een van de twee families behoren: breedbladig (Dicot) of smal blad (Monocot). Breedbladige soorten hebben grotere bladeren en groeien van tapwortels of vezelige wortels, terwijl smal blad of grassen lange smalle bladeren en vezelige wortels hebben.

Onkruidinfo en -bestrijding

Er zijn een aantal onkruidbestrijdingsmethoden, afhankelijk van de wiet en de tuinman. Dit zijn uw opties:

• Culturele onkruidbestrijding - Een van de gemakkelijkste manieren om onkruid te bestrijden is door preventie of culturele controle. Nauw planten in de tuin kan onkruidgroei verminderen door open ruimte te elimineren. Ook dekgewassen zijn hier goed voor. Het toevoegen van mulch voorkomt dat licht in wietzaden terechtkomt en voorkomt groei.
• Mechanische onkruidbestrijding - Mechanische bestrijding van gewone onkruidplanten kan worden bereikt door met de hand te trekken, schoffelen, graven of maaien (wat de groei vertraagt ​​en de zaadvorming vermindert). Hoewel deze methoden effectief zijn, kunnen ze tijdrovend zijn.
• Chemische onkruidbestrijding - Omdat veel onkruid, zoals dodder, klimop en kudzu, agressief kunnen worden tot het punt van overname, is chemische bestrijding soms noodzakelijk en wordt normaal gesproken een laatste redmiddel gebruikt. Er zijn talloze herbiciden beschikbaar om gewone onkruidplanten te helpen elimineren.
• Natuurlijke onkruidbestrijding - Over het algemeen zijn invasief onkruid de moeite van het verwijderen waard. Sommige onkruiden kunnen echter behoorlijk aantrekkelijk zijn in de tuin, dus waarom zou u niet overwegen ze toe te staan ​​om te blijven. Deze meer natuurlijke onkruidbestrijdingsmethode resulteert in een weelderige inheemse omgeving wanneer ze hun eigen aangewezen plek krijgen. Sommige van deze 'goede onkruiden' zijn onder meer:
  • Joe-pye wiet - lange stelen van vanille geurende roze bloemtrossen
  • Witlof - schitterende blauwe bloemen
  • Hawkweed - madeliefachtige bloemen op fuzzy stengels
  • Queen Anne's lace - kanten witte, paraplu-vormige bloemhoofdjes

Welke wiet gaat en welke wiet blijft, hangt natuurlijk af van de individuele tuinman, hoewel een beetje wietinfo en controlemethoden deze beslissing gemakkelijker maken.

Notitie: Chemische controle mag alleen als laatste redmiddel worden gebruikt, omdat organische benaderingen veiliger en milieuvriendelijker zijn.