Wat is een Whorled Pogonia - Leer meer over Whorled Pogonia-planten

Isotria whorled pogonia's zijn er in twee vormen: de grote whorled pogonia en de kleine whorled pogonia. De kleine whorled pogonia wordt als zeldzaam beschouwd, terwijl de grotere vorm van de plant vrij algemeen is. Deze bosbloemen gedijen in schaduw, halfschaduw of zelfs volledig schaduwrijke gebieden. Ze produceren unieke bloemen die niet zo opzichtig zijn als gewoon ongebruikelijk. Een vreemd stukje whogled pogonia-informatie is het vermogen om zichzelf te bestuiven.

Isotria verticillatais is de grootste van de soort. Het heeft een paarsachtige stengel en vijf whorled bladeren. Bladeren zijn groen behalve de onderkant die blauwachtig grijs kan zijn. De meeste planten produceren 1 of 2 bloemen met drie geelgroene bloemblaadjes en paars-bruine kelkblaadjes. De bloemen zijn ongeveer ¾ inch lang en produceren uiteindelijk een elliptische vrucht met duizenden kleine zaadjes. Hoewel het geen briljante kleurencombinatie is, zoals veel klassieke orchideeën, is de vreemdheid aantrekkelijk.

Planten in de groep Isotria medeoloides, de kleine whorled pogonia, zijn slechts ongeveer 10 centimeter hoog en hebben groenere bloemen met limoen groene kelkbladen. Bloeitijd voor beide is tussen mei en juni.

Waar groeit Whorled Pogonia?

Beide soorten whorled pogonia-planten zijn inheems in Noord-Amerika. De grotere pogonia komt veel voor en is te vinden van Texas tot Maine en in Ontario in Canada. Het is een natte of droge bosplant die ook in moerassige gebieden kan voorkomen.

De zeldzame kleine pogonia wordt gevonden in Maine, ten westen van Michigan, Illinois en Missouri en ten zuiden van Georgia. Het komt ook voor in Ontario. Het is een van de zeldzaamste orchideeënsoorten in Noord-Amerika, voornamelijk vanwege de vernietiging van habitats en illegale plantenverzameling. Het vereist een zeer specifiek terrein waar water naar zijn locatie stroomt. Het omleiden van waterwegen heeft hele waardevolle populaties van deze unieke orchidee vernietigd.

Whorled pogonia planten groeien in de grond genaamd frangipan, dat is de dunne, cementachtige laag onder het oppervlak van de grond. In eerder geregistreerde gebieden groeien de orchideeën onderaan de hellingen in deze frangipan. Ze geven de voorkeur aan granietbodems en zure pH. De orchideeën kunnen groeien in hardhouten stands van beuken, esdoorn, eik, berk of hickory. Bodems moeten vochtig en humusrijk zijn met een dikke laag composterende bladeren.

Hoewel de grote whorled pogonia niet als zeldzaam wordt vermeld, wordt het ook bedreigd vanwege habitatverlies en -uitbreiding. Beide zijn ook in gevaar door recreatieve activiteiten, zoals wandelen, die de tere planten vertrappen. Het verzamelen van beide soorten is bij wet verboden.