Sandfood Plant Info Leer feiten over Sandfood-planten
Zeldzame en ongewone planten zijn te vinden in de meeste natuurlijke gemeenschappen en sandfood is een van hen. Sandfood vertrouwt op een waardplant voor voedsel. Het heeft geen echte bladeren zoals we ze kennen en groeit tot 6 voet diep in zandduinen. De lange wortel hecht zich aan een nabijgelegen plant en piraten die voedingsstoffen van het specimen.
Tijdens een wandeling langs de kust van Californië ziet u mogelijk een paddestoelvormig object. Als het bovenop is versierd met kleine lavendelbloemen, heb je waarschijnlijk een sandfood-plant gevonden. Het totale uiterlijk lijkt op een zanddollar met bloemen bovenop een geschubde, dikke, rechtopstaande stengel. Deze stengel steekt diep in de grond. De schubben zijn eigenlijk gemodificeerde bladeren die de plant helpen vocht op te vangen.
Vanwege zijn parasitaire aard, hadden botanici aangenomen dat de plant vocht van zijn gastheer afnam. Een van de leuke feiten over sandfood is dat dit sindsdien onwaar is gebleken. Sandfood verzamelt vocht uit de lucht en neemt alleen voedingsstoffen uit de waardplant. Misschien is dit de reden waarom het zandvoer de vitaliteit van de waardplant niet in grote mate beïnvloedt.
Waar groeit Sandfood?
Duinecosystemen zijn delicate gemeenschappen met een eindige voorraad flora en fauna die kunnen floreren in de zandige heuvels. Sandfood is een ongrijpbare plant die in dergelijke gebieden voorkomt. Het varieert van de Algadones-duinen in het zuidoosten van Californië tot delen van Arizona en tot in El Gran Desierto in Mexico.
Pholisma-planten worden ook gevonden in rotsachtige doornstruik, zoals die in Sinaloa, Mexico. Deze vormen van de plant worden genoemd Pholisma culicana en men denkt dat deze zich in een ander gebied bevindt vanwege tektoniek van de plaat. De Pholisma-planten gevonden in duingebieden gedijen op losse zandgronden. De meest voorkomende waardplanten zijn Desert Eriogonum, waaierbladtiquilia en Palmer's tiquilia.
Meer Sandfood Plant Info
Sandfood is niet strikt parasitair, omdat het geen water uit de wortels van de waardplant neemt. Het belangrijkste vlezige deel van het wortelstelsel hecht zich aan de gastheerwortel en stuurt geschubde ondergrondse stengels op. Elk seizoen wordt een nieuwe stengel gekweekt en de oude stengel sterft terug.
Heel vaak is de dop van het zandvoer volledig bedekt met zand en de hele stengel brengt het grootste deel van zijn tijd door in het duin begraven. De bloeiwijzen ontstaan van april tot juni. Bloemen vormen zich in een ring aan de buitenkant van de 'dop'. Elke bloei heeft een harige kelk met grijsachtig witte dons. De dons beschermt de plant tegen zon en hitte. Bloemen ontwikkelen zich tot kleine fruitcapsules. De stengels werden historisch rauw gegeten of geroosterd door regionale mensen.
