Wat is een Malanga Root-informatie over het gebruik van Malanga Root
Malanga lijkt erg op taro en eddo, en kan gemakkelijk met hen worden verward. In sommige gebieden wordt malanga-wortel eddo genoemd, evenals yautia, cocoyam, coco, tannia, sato-imo en Japanse aardappel. De plant wordt gekweekt om zijn knollen, of belembe of calalous, die in verschillende gerechten worden gebruikt.
Wat is een Malanga-wortel?
In Noord-Amerika wordt malanga meestal 'olifantenoor' genoemd en wordt het meestal als sierplant gekweekt. Aan de basis van de plant bevindt zich de knol of knol waarrond kleinere knollen uitstralen.
Het gebladerte van de plant kan tot vijf voet lang worden met enorme bladeren die veel op olifantenoren lijken. De jonge bladeren zijn eetbaar en worden gebruikt als spinazie. De knol of knol is aards bruin, ziet er een beetje uit als grote yam en kan variëren van ergens tussen de ½ tot 2 pond in grootte. De buitenkant verbergt het frisse interieur geel tot roodachtig vlees.
Malanga Root toepassingen
In Zuid-Amerika en andere tropische regio's worden malanga-knollen meestal gekweekt voor gebruik in de keukens van die regio's. De smaak is als een zetmeelrijke noot. De knol bevat veel calorieën en vezels, evenals riboflavine en folaat. Het bevat ook een hoeveelheid ijzer en vitamine C.
Het wordt vaak gemalen tot bloem, maar wordt ook gestoofd, gegrild en gesneden en vervolgens gebakken. Voor mensen met voedselallergieën is malanga-bloem een uitstekende vervanging voor tarwebloem. Dit komt omdat de zetmeelkorrels in malanga kleiner zijn, dus gemakkelijker verteerbaar, wat het risico op allergische reacties vermindert. Zoals vermeld, zijn de jonge bladeren ook eetbaar en worden ze vaak gebruikt in stoofschotels en andere gerechten.
In Cuba en Puerto Rico is malanga prominent aanwezig in gerechten als alcapurrias, mondongo, pastels en sancocho; terwijl in het Caribisch gebied de jonge bladeren een integraal onderdeel vormen van de beroemde callaloo.
Kortom, malanga-wortel kan overal worden gebruikt waar u een aardappel, yam of andere wortelgroente zou gebruiken. Zoals bij de meeste andere soorten Araceae, bevat malanga-wortel calciumoxalaat en saponine, waarvan de bittere smaak en toxische effecten teniet worden gedaan tijdens het koken.
Wanneer de wortel is gekookt, wordt deze zacht en is ideaal voor gebruik als verdikkingsmiddel en om romige gerechten te maken. De wortel wordt ook vaak gekookt en fijngestampt als aardappels voor een romig bijgerecht. Malanga kan worden geschild, geraspt en vervolgens worden gemengd met bloem, ei en kruiden om beignets te maken.
Verse malanga-wortels kunnen een paar weken op kamertemperatuur worden bewaard en nog langer als ze in de koelkast worden bewaard.
Groeiende Malanga-wortels
Er zijn twee verschillende malanga's. Malanga blanca (Xantyosoma sagittifikium), die wordt geteeld op droog land, en malanga Amarillo (Colocasia esculenta), die wordt geteeld in moerassige gebieden.
Malanga-planten hebben volle zon nodig, temperaturen boven 68 graden F. (20 C.) en vochtige, maar goed doorlatende grond met een pH tussen 5,5 en 7,8.
Voortplanting door de hele hoofdknol of secundaire knollen van slechts een stuk van de hoofdknol te planten. Als je stukjes zaad gebruikt, hard je ze eerst uit door ze in een fungicide te dopen en laat je ze 2 uur aan de lucht drogen.
Plant 3-4 centimeter diep in rijen op een afstand van 72 centimeter uit elkaar. Gebruik een organische mulch om vocht vast te houden en breng driemaal een 10-20-20 kunstmest aan. Voer de plant eerst na 2 maanden en daarna na 5 en 7 maanden.
