Wat zijn suikerbieten Gebruik en teelt van suikerbieten

Een gecultiveerde plant van Beta vulgaris, de suikerbietenteelt is goed voor ongeveer 30 procent van de suikerproductie in de wereld. De meeste suikerbietenteelt vindt plaats in de Europese Unie, de Verenigde Staten en Rusland. De Verenigde Staten oogsten meer dan een miljoen hectare groeiende suikerbieten en we gebruiken het allemaal, alleen de E.U. en Oekraïne zijn belangrijke exporteurs van suiker uit bieten. Suikerconsumptie per land is enigszins cultureel, maar het lijkt rechtstreeks verband te houden met de relatieve rijkdom van het land. Daarom is de VS de grootste consument van suiker, bieten of anderszins, terwijl China en Afrika de laagste zijn in hun inname van suiker.

Dus wat zijn deze suikerbieten die zo waardevol voor ons lijken te zijn? De sucrose die voor velen van ons zo verslavend en wenselijk is, komt van de knol van de bietenwortel, dezelfde soort als snijbiet, voederbieten en rode bieten, en zijn allemaal afstammelingen van de zeebiet.

Bieten worden sinds de tijd van het oude Egypte verbouwd als voer, voedsel en voor medicinaal gebruik, maar de verwerkingsmethode waarmee de sucrose wordt geëxtraheerd kwam in 1747 tot stand. De eerste commerciële suikerbietfabriek in de VS werd in 1879 geopend door E.H. Dyer in Californië.

Suikerbietplanten zijn tweejarige planten waarvan de wortels tijdens het eerste groeiseizoen hoge reserves aan sucrose hebben. De wortels worden vervolgens geoogst voor verwerking tot suiker. Suikerbieten kunnen worden gekweekt in verschillende klimatologische omstandigheden, maar voornamelijk groeiende suikerbieten worden gekweekt in de gematigde breedtegraden tussen 30-60 graden N.

Suikerbiet Gebruikt

Terwijl het meest voorkomende gebruik voor gecultiveerde suikerbieten voor verwerkte suiker is, zijn er verschillende andere toepassingen van suikerbieten. In Tsjechië en Slowakije wordt een sterke, rumachtige, alcoholische drank gemaakt van de bieten.

Ongeraffineerde siroop gemaakt van suikerbieten is het resultaat van geraspte bieten die een paar uur zijn gekookt en vervolgens geperst. Het sap dat uit deze puree wordt geperst, is dik zoals honing of melasse en wordt gebruikt als sandwichbeleg of om andere voedingsmiddelen te zoeten.

Deze siroop kan ook worden ontvet en wordt vervolgens gebruikt als een ijsvrij middel op veel Noord-Amerikaanse wegen. Deze "melasse" van suikerbieten werkt beter dan zout, omdat het niet corrodeert en bij gebruik het vriespunt van het zoutmengsel verlaagt, waardoor het effectiever is bij lage temperaturen.

De bijproducten van de verwerking van de bieten tot suiker (pulp en melasse) worden gebruikt als vezelrijk aanvullend diervoeder. Veel veehouders laten in de herfst grazen in de bietenvelden om de bietentoppen als voer te gebruiken.

Deze bijproducten worden niet alleen gebruikt zoals hierboven, maar bij de productie van alcohol, commercieel bakken en in farmaceutische producten. Betaïne en Uridine worden ook geïsoleerd uit de bijproducten van de verwerking van suikerbieten.

Afvalkalk die wordt gebruikt voor het modificeren van bodems om de pH-waarde van de bodem te verhogen, kan worden gemaakt van de bijproducten van de bietverwerking en behandeld afvalwater van de verwerking kan worden gebruikt voor gewasirrigatie.

Ten slotte zijn suikerbietenoverschotten gebruikt door BP in het Verenigd Koninkrijk, net zoals suiker een brandstof is voor het menselijk lichaam..