Jovibarba Care - Tips voor het kweken van Jovibarba-planten
Enkele van de gemakkelijkste en meest aanpasbare planten die beschikbaar zijn, zijn vetplanten. Veel van deze zijn zelfs winterharde exemplaren die in zone 3 van het Amerikaanse ministerie van Landbouw kunnen leven.
Jovibarba kippen en kuikens zijn dat niet Sempervivum, een geslacht dat kippen en kuikens en verschillende andere succulente soorten omvat. Ze zijn gedefinieerd als een apart geslacht en hoewel ze er hetzelfde uitzien en een gemeenschappelijke naam delen, reproduceren ze heel anders en produceren ze onderscheidende bloemen. Net als Sempervivum is de zorg voor Jovibarba eenvoudig, duidelijk en gemakkelijk.
De verschillen tussen deze twee planten gaan verder dan eenvoudige wetenschappelijke en DNA-classificatie. Op de meeste locaties is het kweken van Jovibarba-planten in plaats van Sempervivum een uitwisselbare optie. Beide hebben zonnige, droge locaties nodig en produceren enkelvoudige rozetten met blozende bladeren. Hier stoppen de overeenkomsten echter.
Sempervivum-bloemen hebben een stervorm in roze, witte of gele tinten. Jovibarba-kippen en kuikens ontwikkelen klokvormige bloemen in gele tinten. Sempervivum produceert pups op stolons. Jovibarba kan zich voortplanten met pups op stolons of tussen de bladeren. De stengels, die de pups aan de moederplant (of hen) hechten, zijn bros en droog met de leeftijd. De pups maken vervolgens gemakkelijk los van de ouder, worden weggeblazen of verplaatst en wortelen in een nieuwe site. Dit geeft Jovibarba-soorten de naam 'rollers' vanwege het vermogen van de pups (of kippen) om van de kip weg te rollen.
De meeste soorten Jovibarba zijn alpiene soorten. Jovibarba hirta is een van de grootste van de soort met verschillende ondersoorten. Het heeft een grote rozet met bordeauxrood en groene bladeren, en produceert veel pups genesteld in de rozet. Alle Jovibarba-planten hebben 2 tot 3 jaar nodig om volwassen te worden voordat ze bloeien. De ouderrozet sterft terug na de bloei maar niet voordat er veel pups zijn geproduceerd.
Groeiende Jovibarba-planten
Plant deze vetplanten in rotspartijen, gelaagde tuinen en goed doorlatende containers. De belangrijkste punten bij het leren hoe te zorgen voor Jovibarba en zijn familieleden zijn een goede afwatering en bescherming tegen uitdrogende wind. De meeste soorten gedijen zelfs waar sneeuw vaak voorkomt en bestand is tegen temperaturen van -10 graden Fahrenheit (-23 C.) of hoger met enige beschutting.
De beste grond voor Jovibarba is een mengsel van compost met vermiculiet of zand toegevoegd voor een betere afvoer. Ze kunnen zelfs in klein grind groeien. Deze schattige kleine planten gedijen in arme grond en zijn na droogte korte tijd tolerant. Voor de beste groei moet echter in de zomer meerdere keren per maand extra water worden gegeven.
Voor het grootste deel hebben ze geen kunstmest nodig, maar kunnen in het voorjaar baat hebben bij een beetje botmeel. De zorg voor Jovibarba is minimaal en ze gedijen eigenlijk op welwillende verwaarlozing.
Zodra de rozetten zijn gebloeid en zijn afgestorven, trek je ze uit de plantengroep en installeer je een pup in de plaats of vul je deze aan met grondmengsel. De bloemsteel is over het algemeen nog steeds bevestigd aan de dode of stervende rozet en gewoon trekken dat zal de rozet verwijderen.
