Zorgen voor gemeenschappelijke kaasjeskruid planten in de tuin

Malva neglecta, wordt vaak malve genoemd, zit in de malvefamilie samen met stokroos en hibiscus. Grove malve groeit 6-24 centimeter lang, heeft roze of witte stokroosachtige bloemen bovenop lange stengels bedekt met cirkelvormige, golvende randen. De gelijkenis met stokroos valt niet te ontkennen. Gemeenschappelijke kaasjeskruid planten bloeien van de vroege lente tot medio herfst.

Soms 'kaaswiet' genoemd omdat de zaden op kaaswielen lijken, zijn gewone kaasjeskruiden zelfzaaiende eenjarige of tweejarige planten. Gewone malveplanten groeien uit een lange, taaie penwortel die hen in staat stelt te overleven in barre, droge grondomstandigheden, waar veel andere planten last van zouden hebben. Daarom zie je deze mooie kleine mallows vaak opduiken langs zandige opritten, bermen of andere verwaarloosde plaatsen.

Gemeenschappelijke kaasjeskruid werd ooit hoog aangeschreven als een medicinale plant door indianen. Ze kauwden op zijn harde wortel om hun tanden schoon te maken. Gemeenschappelijke kaasjeskruid werd ook gebruikt voor de behandeling van wonden, tandpijn, ontstekingen, kneuzingen, insectenbeten of -steken, keelpijn en hoest, evenals infecties van de urine, de nieren of de blaas. De bladeren werden gekneusd en vervolgens op de huid aangebracht om splinters, doornen en stingers te verwijderen.

Gemeenschappelijke malve-wortelextracten werden gebruikt om tuberculose te behandelen en nieuwe studies hebben aangetoond dat het een effectieve behandeling is voor hoge bloedsuikerspiegel. Als natuurlijke adstringerende, ontstekingsremmende en verzachtende, worden gewone kaasjeskruidplanten gebruikt om de huid te kalmeren en te verzachten.

Met veel calcium, magnesium, kalium, ijzer, selenium en vitamine A en C was gewone kaasjeskruid een goede voedingsbron in veel recepten. Bladeren werden gegeten zoals spinazie, gekookt of rauw geserveerd. De bladeren werden ook gebruikt om soepen of stoofschotels te verdikken. Van de wortels werd een pasta gemaakt die vervolgens werd gekookt als roerei. De zaden, rauw of geroosterd, werden gegeten als noten. Naast zijn gezondheid, schoonheid en culinaire toepassingen, is gewone kaasjeskruid een belangrijke plant voor bestuivers.

Zorgen voor gemeenschappelijke kaasjeskruid in tuinen

Omdat de plant geen speciale zorgvereisten heeft, is het kweken van gewone kaasjeskruid een fluitje van een cent. Het groeit in de meeste bodemgesteldheden, hoewel het de voorkeur geeft aan zandige, droge grond.

Hij groeit in de zon tot halfschaduw. Het zal zich echter gedurende het groeiseizoen opnieuw voeden en kan een beetje invasief worden.

Voor gemeenschappelijke malvebestrijding, bracht deadhead bloemen uit voordat ze naar zaad kunnen gaan. Deze zaden kunnen tientallen jaren in de grond blijven voordat ze ontkiemen. Als gewone kaasjeskruid opduikt waar je ze niet wilt, graaf ze dan op en zorg ervoor dat je alle penwortel krijgt.