Canterbury Bells Plant Hoe te groeien Canterbury Bells

De klokkenplant van Canterbury is winterhard in USDA-planthardheidszones 4-10. Hij gedijt in de volle zon tot halfschaduw en waardeert vochtige, goed doorlatende grond en redelijk koele temperaturen. Zorg daarom voor voldoende schaduw in de middag als je in een relatief warm klimaat leeft.

Zoals de meeste klokjesplanten worden klokken van Canterbury gemakkelijk vermeerderd door zaden. Deze moeten in het late voorjaar of de vroege zomer worden gestart en moeten indien nodig dunner worden zodra de zaailingen groot genoeg worden. U hebt slechts minimale bedekking met aarde nodig. Strooi eenvoudig zaden in de tuin en laat de natuur de rest doen (natuurlijk moet je het gebied water geven).

Rijpe planten zullen gemakkelijk zelf zaaien, maar voor het geval je misschien wat nieuw begonnen planten in een ander kwekerijbed of potten wilt bewaren om later te verplanten, meestal in het voorjaar.

Zorgen voor Campanula Canterbury Bells

Tijdens het eerste jaar mag u alleen een laaggroeiende bos of rozet van groene bladeren verwachten. Deze kunnen worden overwinterd onder een dikke laag mulch. Pas op voor naaktslakken of slakken, die graag op het gebladerte kauwen.

Tegen het tweede jaar vormen zich, meestal in de zomer, bloemen op Canterbury-klokken bovenop hoge, rechtopstaande stengels. In feite kunnen ze zelfs uitzetten nodig hebben om ze rechtop te houden. Als alternatief kunt u ze in de buurt van struikachtige planten planten voor extra ondersteuning.

Canterbury klokken zijn ook uitstekende snijbloemen. De grote, opzichtige bloemen verschijnen als bengelende klokken (vandaar de naam), die uiteindelijk uitkomen in komvormige bloemen. Bloemkleur kan variëren van wit tot roze, blauw of paars.

Deadheading kan soms opnieuw bloeien aanmoedigen en het uiterlijk behouden. Het is ook een goede manier om zaden te bewaren voor nieuwe toevoegingen. Het is echter altijd een goed idee om sommige bloemen ook intact te laten voor zelfzaaien. Op deze manier verdubbel je je kansen om de klokken van Canterbury jaar na jaar te laten groeien.