Startpagina » Tuinieren Hoe » Cadeau voor tuinieren Is de groene duim een ​​mythe?

    Cadeau voor tuinieren Is de groene duim een ​​mythe?

    Groene duim tuinieren is precies dat - een mythe, tenminste als ik het zie. Als het gaat om het kweken van planten, zijn er geen inherente talenten, geen goddelijk geschenk voor tuinieren en geen groene duim. Iedereen kan een plant in de grond steken en laten groeien onder de juiste omstandigheden. In feite hebben alle vermeende groenetuintuinders, waaronder ikzelf, niet veel meer dan het vermogen om instructies te lezen en op te volgen, of op zijn minst weten we hoe we moeten experimenteren. Tuinieren, zoals veel dingen in het leven, is slechts een ontwikkelde vaardigheid; en bijna alles wat ik weet over tuinieren, heb ik mezelf geleerd. Planten kweken en er succesvol in worden, kwam voor mij voort uit de ervaring van vallen en opstaan, soms meer fouten dan wat dan ook.

    Als kind raakte ik altijd enthousiast over onze reizen om mijn grootouders te bezoeken. Wat ik me het meest herinner was de patio-tuin van opa, vol met sappige, kant-en-klare aardbeien in het voorjaar. Destijds dacht ik niet dat iemand anders de zoete bessen kon telen zoals opa dat deed. Hij kon zo ongeveer alles groeien. Na een paar van de heerlijke stukjes van de wijnstok te hebben weggerukt, zat ik met mijn kostbare voorraad, ze een voor een in mijn mond te steken, en me op een dag een tuin voor te stellen, net als opa.

    Natuurlijk gebeurde dit niet zoals ik had verwacht. Ik trouwde jong en werd al snel bezig met mijn werk als moeder. Maar de jaren vlogen voorbij en ik merkte al snel dat ik naar iets anders verlangde; en heel onverwacht kwam het. Een vriend van mij vroeg of ik interesse had om te helpen met zijn plantenkwekerij. Als extra stimulans zou ik sommige van de planten in een eigen tuin kunnen houden. Een tuin? Dit zou een hele onderneming zijn; Ik wist niet zeker waar ik moest beginnen, maar ik stemde ermee in.

    Groene Duimtuiniers worden

    Een cadeau voor tuinieren is niet eenvoudig. Hier is hoe ik de mythe van de groene duim tuinieren begrip ontkracht:

    Ik begon zoveel tuinboeken te lezen als ik maar kon. Ik heb mijn ontwerpen gepland en geëxperimenteerd. Maar zelfs onder de beste omstandigheden kan de grootste tuinman falen en ik leek te worden getroffen door een ramp. Het duurde even voordat ik me realiseerde dat deze tuinrampen slechts een natuurlijk onderdeel van het tuinieren zijn. Hoe meer je leert, hoe meer er te leren valt en ik leerde hoe moeilijk het is om bloemen te kiezen gewoon omdat ze mooi zijn, niet altijd de moeite waard. In plaats daarvan moet u proberen planten te selecteren die geschikt zijn voor de tuin en uw specifieke regio. Je moet ook beginnen met het gebruik van onderhoudsvriendelijke planten.

    Hoe meer ik op de kwekerij werkte, hoe meer ik leerde over tuinieren. Hoe meer bloemen ik mee naar huis kon nemen, hoe meer bedden ik creëerde. Voordat ik het wist, was dat kleine bedje veranderd in bijna twintig, allemaal met verschillende thema's. Ik had iets gevonden waar ik goed in was, net als mijn grootvader. Ik ontwikkelde mijn vaardigheden en werd al snel een bot-fide tuinjunkie. Ik was een kind dat speelde met zanderig vuil onder mijn nagels en zweetdruppels boven mijn wenkbrauwen terwijl ik wiedde, water gaf en oogstte tijdens de warme, vochtige dagen van de zomer.

    Dus daar heb je het. Succesvol tuinieren kan door iedereen worden bereikt. Tuinieren gaat over experimenteren. Er is echt geen goed of fout. Je leert terwijl je gaat en je ontdekt wat voor jou werkt. Er is geen groene duim of speciaal geschenk voor tuinieren vereist. Succes wordt niet afgemeten aan hoe groot de tuin is of hoe exotisch de planten zijn. Als de tuin jezelf en anderen vreugde schenkt, of als er een goede herinnering aan ligt, dan is je taak volbracht.

    Jaren geleden kon ik een kamerplant niet in leven houden, maar na slechts een paar jaar experimenteren, ging ik de uitdaging aan om mijn eigen aardbeien te kweken. Terwijl ik geduldig wachtte tot de lente arriveerde, voelde ik dezelfde opwinding als toen ik een kind was. Ik liep naar mijn aardbeipleister, griste een bes en stopte hem in mijn mond. "Mmm, smaakt net als opa's."