Watermeloen Diplodia Rot Beheren Stem End Rot Of Watermelon Fruits

Watermeloen diplodia is een schimmelaandoening, verspreid door Lasiodiplodia theobromine schimmels, die meestal resulteren in verlies van watermeloen, meloen en honingdauw na de oogst. Symptomen verschijnen van midden tot eind zomer en kunnen ongebreideld lopen in vochtige semi-tropische tot tropische locaties, wanneer de temperaturen gestaag blijven hangen tussen 77 en 86 F. (25-30 C.). Bij 50 F. (10 ° C) of lager gaat de schimmelgroei sluimerend.

Symptomen van watermeloenen met stengelrot kunnen eerst verschijnen als verkleurde of verwelkte bladeren. Bij nadere inspectie is het bruinen en / of drogen van de stengeluiteinden duidelijk. Fruit kan in water doordrenkte ringen rond het stengeluiteinde ontwikkelen, die geleidelijk uitgroeien tot grote, donkere, verzonken laesies. De schil van watermeloenen met stengelrot is meestal dun, donker en zacht. Naarmate de stengel rot, kunnen zich donkerzwarte plekken vormen in de vervallen laesies.

Deze ziekte zal nog steeds groeien en zich verspreiden in opslag na de oogst. Goede sanitaire praktijken kunnen de verspreiding van schimmelziekten verminderen. Geïnfecteerd fruit moet uit de plant worden verwijderd zodra ze worden gezien om energie om te leiden naar gezond fruit en de verspreiding van diplodia stengelrot te verminderen. Geïnfecteerd fruit kan gewoon van de plant vallen, waardoor de stengel nog steeds aan de plant hangt en een donker rot gat in de vrucht.

Beheren Stem End Rot van watermeloenvruchten

Calciumtekorten dragen bij aan de kwetsbaarheid van een plant voor diplodia stengelrot. In meloenen helpt calcium om dikke, stevige korsten op te bouwen, terwijl het ook het zout reguleert en het beschikbare kalium activeert. Cucurbits, zoals watermeloen, hebben vaak een hoge calciumbehoefte en worden gevoeliger voor ziekten en aandoeningen wanneer niet aan deze voedingsbehoefte wordt voldaan.

Tijdens hoge temperaturen kunnen planten calcium verliezen door transpiratie. Dit gebeurt vaak als fruit ondergaat en het resultaat is zwak, ziekelijk fruit. Voor gezonde watermeloenplanten wordt aanbevolen om tijdens het groeiseizoen regelmatig calciumnitraat toe te passen.

Watermeloen diplodia rot komt vaker voor in warme, vochtige klimaten waar het niet wordt gedood door wintervorst, maar in sommige klimaten kan het in de winter in tuinafval, gevallen bladeren, stengels of fruit. Zoals altijd zal grondige tuinhygiëne tussen gewassen en het gebruik van gewasrotatie helpen de verspreiding of herhaling van stengelrotrot van watermeloenplanten te voorkomen.

Geoogste vruchten moeten regelmatig worden gecontroleerd op rotting in de buurt van de stengel en worden weggegooid als de ziekte aanwezig is. Gereedschap en opslagapparatuur moeten ook worden gewassen met bleekmiddel en water.