Waterkastanje Feiten - Kun je waterkastanjes kweken in tuinen?

Trapa natans, soms 'jezuïetnoot' of 'watercaltrops' genoemd, is een waterplant met enorme drijvende bladeren die in vijvers groeien. Gecultiveerd in China en veel gebruikt in die keuken, wordt het ook in mindere mate geteeld in Zuid-Europa en Azië. Dit type wordt in de meeste gebieden als invasief beschouwd.

E. dulcis wordt ook gekweekt in vijvers voornamelijk in China en de eetbare knol wordt vervolgens geoogst voor voedsel. Deze waterkastanje-planten behoren tot de zeggefamilie (Cyperaceae) en zijn echte waterplanten die alleen in water groeien. In de hoofdtekst van dit artikel zullen we ons concentreren op de groei van dit soort waterkastanje-planten.

Een ander feit van waterkastanje is zijn voedingswaarde; waterkastanjes bevatten 2-3 procent vrij veel suiker en bevatten 18 procent zetmeel, 4-5 procent eiwit en heel weinig vezels (1 procent). Deze knapperige lekkernijen hebben een hele reeks andere veel voorkomende namen zoals: waternoot, hoef van het paard, matai, hon matai, Kweilin matai, pi chi, pi tsi sui matai en kuro-kouwai.

Wat is een waterkastanje?

Groeiende waterkastanjes zien eruit als andere waterstormen met vier tot zes buisachtige stengels die 3-4 voet boven het wateroppervlak steken. Ze worden gekweekt voor hun 1- tot 2-inch wortelstokken, die fris wit vlees hebben en worden gewaardeerd om zijn zoete nootachtige smaak. De knollen zien er enigszins uit als gladiolen en zijn aan de buitenkant vies bruin van kleur.

Ze zijn zeer gewaardeerde ingrediënten in veel Aziatische keukens en cultureel. Ze zijn niet alleen te vinden in roerbakgerechten, waar de knapperige textuur wordt gehandhaafd vanwege de hemicellulos in de knollen, maar ook in zoete drankjes of siropen. Waterkastanjes worden ook gebruikt voor medicinale doeleinden in de Aziatische cultuur.

Kun je water kastanjes kweken?

Kastanjes met groeiend water worden voornamelijk in China verbouwd en geïmporteerd in de Verenigde Staten en andere landen. Zelden zijn er pogingen gedaan om in de VS te cultiveren .; het is echter geprobeerd in Florida, Californië en Hawaii met beperkt commercieel succes.

Waterkastanjes vereisen gecontroleerde irrigatie en 220 vorstvrije dagen om volwassen te worden. Knollen worden 4-5 centimeter diep in de grond geplant, 30 centimeter uit elkaar in rijen, en dan wordt het veld een dag overspoeld. Daarna wordt het veld drooggelegd en mogen de planten groeien tot ze 12 centimeter hoog zijn. Dan, nogmaals, is het veld ondergelopen en blijft dat zo voor het zomerseizoen. Knollen worden laat in de herfst volwassen, waarbij het veld 30 dagen voorafgaand aan de oogst wordt leeggemaakt.

Waterkastanjes kunnen niet bestaan ​​in moerassen of moerassen tenzij sloten of dijken aanwezig zijn om de waterstanden te beheersen. Dat gezegd hebbende, de vraag: "Kun je waterkastanjes kweken?" heeft een iets andere betekenis. Het is onwaarschijnlijk dat de tuinman veel succes zal hebben met het kweken van waterkastanjes. Wanhoop echter niet. De meeste kruideniers van elke grootte dragen ingeblikte waterkastanjes om die yen te bevredigen voor wat knapperigheid in je volgende roerbak.