Little Pepper Inside Pepper - Redenen voor peper groeien in een peper
Deze kleine peper in een peper wordt een interne proliferatie genoemd en varieert van een onregelmatige vrucht tot een bijna carbon-kopie van de grotere peper. In beide gevallen is de kleine vrucht steriel en is de oorzaak mogelijk genetisch of kan het te wijten zijn aan snelle temperatuur- of vochtigheidsfluxen, of zelfs vanwege het ethyleengas dat wordt gebruikt om de rijping te versnellen. Wat bekend is, is dat het verschijnt in zaadlijnen door natuurlijke selectie en niet wordt beïnvloed door weer, ongedierte of andere externe omstandigheden.
Verward dit je nog meer in verband met waarom je een peper hebt met een baby peper erin? Je bent niet alleen. Er is weinig nieuwe informatie aan het licht gekomen over waarom een peper de laatste 50 jaar in een andere peper groeit. Dit fenomeen is echter al vele jaren interessant en werd in het Bulletin van de Torrey Botanical Club-nieuwsbrief uit 1891 beschreven.
Peper groeien in een peper fenomeen
Interne proliferatie treedt op bij veel zaadvruchten van tomaten, aubergines, citrusvruchten en meer. Het lijkt het meest voor te komen bij fruit dat onrijp is geplukt en vervolgens kunstmatig is gerijpt (ethyleengas) voor de markt.
Tijdens de normale ontwikkeling van paprika ontwikkelen zich zaden uit bevruchte structuren of eitjes. Er is een veelvoud van eitjes in de peper die kleine zaadjes worden die we weggooien voordat we het fruit eten. Wanneer een peper-eitje een wild haar krijgt, ontwikkelt het een interne proliferatie of carpelloïdvorming, die meer op de ouderpeper lijkt in plaats van op een zaadje.
Normaal gesproken vormt fruit zich als eitjes zijn bevrucht en zich ontwikkelen tot zaden. Af en toe treedt een proces op dat parthenocarpie wordt genoemd, waarbij de vrucht zich vormt met een afwezigheid van zaden. Er zijn aanwijzingen dat er een verband is tussen de parasitaire peper in een peper. Interne proliferaties ontwikkelen zich meestal in de afwezigheid van bevruchting wanneer de carpelloïde structuur de rol van zaden nabootst, resulterend in parthenocarpische pepergroei.
Parthenocarpy is al verantwoordelijk voor pitloze sinaasappels en het ontbreken van grote, onaangename zaden in bananen. Het begrijpen van zijn rol in het opwekken van parasitaire pepers kan uiteindelijk leiden tot zaadloze pepersoorten.
Wat de exacte oorzaak ook is, commerciële telers beschouwen dit als een ongewenste eigenschap en hebben de neiging om nieuwere cultivars voor teelt te selecteren. De peperbaby, of parasitaire tweeling, is echter perfect eetbaar, dus het is bijna alsof je meer waar voor je geld krijgt. Ik stel voor om alleen de kleine peper in een peper te eten en je te blijven verwonderen over de vreemde mysteries van de natuur.
