Gummy Stem Blight Symptomen Watermeloenen behandelen met Gummy Stem Blight
Watermeloen gomachtige stengelziekte wordt veroorzaakt door de schimmel Didymella bryoniae. De ziekte is zowel zaad- als bodemgebonden. Het kan aanwezig zijn in of op aangetast zaad, of anderhalf jaar overwinteren op geïnfecteerde gewasresten.
Perioden van hoge temperatuur, vocht en vochtigheid bevorderen de ziekte - 75 F. (24 C.), relatieve vochtigheid meer dan 85% en bladvochtigheid van 1-10 uur. Wonden aan de plant, hetzij veroorzaakt door mechanische apparatuur of insectenvoeding samen met poederachtige schimmelinfectie, maken de plant vatbaar voor infectie.
Symptomen van watermeloenen met Gummy Stem Blight
De eerste symptomen van gomachtige stamziekte van watermeloenen verschijnen als ronde zwarte, gerimpelde laesies op jonge bladeren en donkere verzonken gebieden op de stengels. Naarmate de ziekte vordert, nemen de symptomen van gomachtige stengelziekte toe.
Onregelmatige bruine tot zwarte vlekken verschijnen tussen bladaders, die zich geleidelijk uitbreiden en resulteren in de dood van het aangetaste gebladerte. Oudere stengels bij de kroon in de buurt van een bladsteel of rank gespleten en slijk.
Kleverige stengelziekte heeft geen directe invloed op de meloenen, maar kan indirect de grootte en kwaliteit van het fruit beïnvloeden. Als de infectie zich als zwarte rot op het fruit verspreidt, kan de infectie duidelijk in de tuin optreden of zich later tijdens de opslag ontwikkelen.
Behandeling voor watermeloenen met Gummy Stem Blight
Zoals gezegd ontwikkelt gomachtige stamziekte zich door besmet zaad of geïnfecteerde transplantaties, dus waakzaamheid met betrekking tot infectie is noodzakelijk en het gebruik van ziektevrij zaad. Als een teken van de ziekte op zaailingen aanwezig lijkt te zijn, gooit u deze weg en zaait u in de buurt gezaaid die mogelijk is besmet.
Verwijder of tot onder enig gewasafval zo snel mogelijk na de oogst. Kweek meeldauwresistente gewassen indien mogelijk. Fungiciden voor het bestrijden van andere schimmelziekten kunnen beschermen tegen infecties, hoewel in sommige gebieden een hoge resistentiefactor tegen benomyl en thiofanaat-methyl is opgetreden.
