Blight Control in aardappelen Hoe vroege en late aardappelziekte te behandelen

Beide soorten plagen komen veel voor in Amerikaanse tuinen en vormen een risico voor andere nauw verwante planten zoals tomaten en aubergines. Symptomen van aardappelziekte zijn duidelijk wanneer rekening wordt gehouden met de timing van hun uiterlijk, waardoor de ziekte gemakkelijk te diagnosticeren is.

Aardappel Early Blight

Aardappelziekte wordt veroorzaakt door de schimmel Alternaria solani en valt eerst oudere bladeren aan. Schimmelsporen overwinteren in plantenresten en knollen die na de oogst werden achtergelaten, maar wacht om te activeren totdat de luchtvochtigheid hoog is en de dagtemperaturen eerst 75 F. (24 C.) bereiken. Alternaria solani dringt snel in de bladweefsels onder deze omstandigheden en veroorzaakt zichtbare infectie in twee of drie dagen.

Laesies beginnen als kleine, donkere, droge vlekken die zich snel verspreiden in donkere cirkelvormige of ovale gebieden. Vroege plaaglaesies kunnen er in de roos uitzien, met afwisselend ringen van verhoogde en depressieve weefsels. Soms worden deze ringgroepen omgeven door een groen-gele ring. Naarmate deze laesies zich verspreiden, kunnen bladeren afsterven maar blijven ze aan de plant vastzitten. Knollen zijn bedekt met vlekken die op bladeren lijken, maar het vlees onder de vlekken is meestal bruin, droog, leerachtig of kurkachtig wanneer aardappelen worden opengesneden.

Aardappel Late Blight

Aardappelziekte is een van de ernstigste ziekten van aardappelen, veroorzaakt door de schimmel Phytophthora infestans, en de ziekte die in zijn eentje de Ierse aardappel hongersnood in de jaren 1840 veroorzaakte. Sporen van late bleken ontkiemen bij een vochtigheidsgraad boven 90 procent en temperaturen tussen 50 en 78 F. (10-26 ° C), maar groeien explosief aan het koelere uiteinde van het bereik. Deze ziekte wordt vaak gezien in de vroege herfst, tegen het einde van het groeiseizoen.

Laesies beginnen klein, maar breiden zich al snel uit tot grote bruine tot paarszwarte gebieden van dood of stervend bladweefsel. Wanneer de luchtvochtigheid hoog is, verschijnt een onderscheidende witte, katoenachtige sporulatie aan de onderkant van bladeren en langs stengels en bladstelen. Planten die door de late ziekte zijn aangetast, kunnen een onaangename geur afgeven die ruikt naar verval. Knollen worden vaak geïnfecteerd, vullen zich met rot en geven toegang tot secundaire pathogenen. Bruine tot paarse huid is mogelijk het enige zichtbare teken op een knol van inwendige ziekten.

Blight Control in Aardappelen

Wanneer er plaag in uw tuin aanwezig is, kan het moeilijk of onmogelijk zijn om volledig te doden. Als u de circulatie rond uw planten verhoogt en alleen voorzichtig water geeft wanneer dat nodig is en alleen aan de basis van uw planten, kunt u de infectie mogelijk aanzienlijk vertragen. Pluk zieke bladeren zorgvuldig en zorg voor extra stikstof en lage fosforgehaltes om aardappelplanten te helpen herstellen.

Fungiciden kunnen worden gebruikt als de ziekte ernstig is, maar azoxystrobin, chloorthalonil, mancozeb en pyraclostrobin kunnen meerdere toepassingen vereisen om de schimmel volledig te vernietigen. De meeste van deze chemicaliën moeten twee weken vóór de oogst worden stopgezet, maar pyraclostrobine kan veilig worden gebruikt tot drie dagen voordat de oogst begint.

Voorkom toekomstige uitbraken van plagen door een gewasrotatie van twee tot vier jaar te oefenen, vrijwilligersplanten te verwijderen die ziek kunnen zijn en boven water sproeien te vermijden. Wanneer u klaar bent om uw knollen te graven, let er dan goed op dat u ze niet verwondt. Wonden kunnen na de oogst infecties vasthouden, waardoor je opgeslagen gewas wordt geruïneerd.