White Mulberry Info Tips over de zorg voor White Mulberry Trees
Witte moerbeibomen (Morus alba) komen oorspronkelijk uit China. Ze werden oorspronkelijk naar Noord-Amerika gebracht voor zijdeproductie. Witte moerbeibomen zijn de favoriete voedselbron van zijderupsen, dus deze bomen werden als essentieel beschouwd voor het produceren van zijde buiten China. De bodem viel echter uit de zijde-industrie in de Verenigde Staten voordat deze zelfs begon. De opstartkosten bleken veel te hoog en de weinige velden van deze moerbeibomen werden verlaten.
Witte moerbeibomen werden ook geïmporteerd door immigranten uit Azië als medicinale plant. De eetbare bladeren en bessen werden gebruikt om verkoudheid, keelpijn, ademhalingsproblemen, oogproblemen en in continentie te behandelen. Vogels genoten ook van deze zoete bessen en plantten onbedoeld meer moerbeibomen, die zich snel aanpasten aan hun nieuwe locatie.
Witte moerbeibomen zijn zeer snelle groeiers die niet specifiek zijn over het grondtype. Ze groeien in klei, leem of zandgrond, of het nu alkalisch of zuur is. Ze geven de voorkeur aan volle zon, maar kunnen in halfschaduw groeien. Witte moerbei kan echter niet zoveel schaduw verdragen als de Amerikaanse inheemse rode moerbei. In tegenstelling tot hun naam zijn de bessen van witte moerbeibomen niet wit; ze beginnen met een witte tot lichtroze-rood en volwassen tot een bijna zwart paars.
Hoe een witte moerbeiboom te kweken
Witte moerbeibomen zijn winterhard in zones 3-9. De gewone soort kan 30-40 voet (9-12 m.) Lang en breed worden, hoewel hybride cultivars over het algemeen kleiner zijn. Witte moerbeibomen zijn tolerant voor zwarte walnoottoxines en zout.
Ze dragen kleine, onopvallende groen-witte bloemen in de lente. Deze bomen zijn tweehuizig, wat betekent dat de ene boom mannelijke bloemen draagt en de andere boom vrouwelijke bloemen. De mannelijke bomen produceren geen fruit; alleen vrouwen doen dat. Hierdoor hebben plantenkwekers vruchteloze cultivars van witte moerbeibomen kunnen produceren die niet rommelig of onkruidig zijn.
De meest populaire vruchtloze witte moerbei is de Chaparral treurige moerbei. Deze variëteit heeft een huilende gewoonte en groeit slechts 3-4-15 m lang en breed. De trapsgewijze takken van glanzend, diepgroen gebladerte vormen een uitstekende plant voor cottage of Japanse stijl tuinen. In de herfst wordt het gebladerte geel. Eenmaal gevestigd, zijn huilende moerbeibomen bestand tegen hitte en droogte.
Andere vruchteloze cultivars van witte moerbeibomen zijn: Bellaire, Hempton, Stribling en Urban.
